Die vraag krijg ik dikwijls en telkens moet ik vaststellen
dat ik er geen duidelijk antwoord op heb. Ik kom dan veelal af met een
vergelijkend voorbeeld die de vraagsteller misschien zou kunnen begrijpen. Bv Zoals
de mens vergelijken met een auto en haar verschillende onderverdelingen. Elk
systeem vraagt een andere aanpak en zonder het overzicht te verliezen want er
wordt verwacht dat de auto veilig kan rijden op het einde. Je kan veel vergelijken maar sommige zaken,
zoals een zachte hand of de intentie die je er in legt als therapeut zijn dan
weer moeilijker. Het is moeilijk omdat we een beetje flirten met de hedendaagse
grens van wat nog medisch wetenschappelijk te bewijzen valt. Zeker volgens de enge gestandaardiseerde onderzoeksmethodes.
Als osteopaat werd ik opgeleid met de idee dat alles wat we
doen een wetenschappelijke onderbouw heeft. Is dat zo? Ja voor wat het de
medische vakken betreft zoals Anatomie, fysiologie, pathologie, neurologie,
biomechanica, embryologie… dat zijn dezelfde medische wetenschappen. Maar mag
ik even deloyaal zijn aan mijn school en stellen dat er heel wat zaken in een
behandeling niet wetenschappelijk ondersteund (kunnen) worden omdat we oa
werken met begrippen zoals intentie, voorstelling, inleving, aanvoelen,
voorzien, intuïtie, buikgevoel… Hoe zet je dat om in een wetenschappelijk
onderzoek waarbij er net zoveel mogelijk variabelen uit het onderzoek moeten
gehaald worden om een zo clean mogelijk resultaat te verkrijgen? Ik spreek me
nog niet uit over de verschillende technieken zoals een ‘harde’ manipulatie,
zachte manipulatie, een ‘chick’, ‘thrust’, ‘rebound’, ‘recoil’, side of barier,
side of ease, ‘listening’, fasciaal glijden, fluid, laser, 3D technieken,
gelaagdheid in systemen, biodynamische technieken op bv botmatrix, geleiachtig
mobiliseren, transleren op een afstand… en al deze technieken kan je dan
energetisch, emotioneel en fysiek uitvoeren, waardoor er voor elke therapeut
een andere uitwerking is op die ene patiënt. Hoe ga je dat in godsnaam
wetenschappelijk onderbouwen? We weten ondertussen wel dat bv een manipulatie
van een wervel een significant verschil geeft bij de patiënt betreft
pijnervaring, doorbloeding van het niveau, beweeglijkheid van de wervel in haar
omgeving en nog veel andere zaken. Daar is genoeg wetenschappelijk onderzoek
naar gedaan. Al het andere in de osteopathie, los van technieken uit de kiné,
is eigenlijk niet erg wetenschappelijk onderbouwd noch ondersteund. Dat komt omdat osteopathie vooral werkt met
variabelen en daar ben ik een kei in! hoe variabeler hoe liever! Dit wil niet
zeggen dat Osteopathie zich buiten de wetenschap zet integendeel! In de empirische
wetenschap, dat wat men direct ervaart en kan beschrijven scoren we zeer hoog.
Tevredenheidsonderzoek
Osteopathie 2017.
De SWOO (Stichting Wetenschappelijk
Onderzoek Osteopathie) liet in 2017 onderzoeken hoe tevreden patiënten zijn
over de handeling van hun osteopaat. Van de 1.100 respondenten:
·
88% geeft een rapportcijfer 8 of
hoger (28% gaf zelfs een 10)
·
86% gaf aan dat de behandeling heeft
geholpen
·
48% geeft voor de algemene
verbetering van de gezondheid een 7.
·
Slechts 0,7% heeft een klacht over de
handeling (1 : 1.000)
·
97% vindt uitleg over de oorzaken van
hun klachten begrijpelijk
·
90% vindt zich voldoende
geïnformeerd.
Wat maakt een osteopaat een goede therapeut? Hij (in te
vullen naar believen x/y/m/v…) wordt uitgedaagd om zich in te leven, meevoelend
op te stellen, te voelen, ‘het’ zich voor te stellen en dit te toetsen aan de
anatomie, fysiologie, neurologie, psychologie in een poging om dat te linken
aan de klacht die de patiënt heeft. Dus naast de klacht, die de osteopaat
redelijk goed in kaart kan brengen, wordt het systeem ‘gezien’ dat men mens
noemt. Een systeem dat zich in een overlevingsmodus heeft gemeten en dat in de
jaren erna steeds beter is geworden om daarmee om te gaan. Elke mens is daar
anders mee (moeten) omgegaan en presenteert zich daarom ook anders en bijgevolg
vraagt dat om een andere benadering en aanpak. bv Kort door de bocht kan een
blaasontsteking louter een geval zijn van nakijken over welk beestje het gaat
en daar een gericht antibioticum op los te laten. Maar wat met het, ‘waarom heb je dit? Hoeveel keer al? Waarom
juist een blaasontsteking? Zijn er ingrijpende dingen gebeurd die een effect
kunnen hebben op de veerkracht of functie van de blaas (wie is de mens achter
die blaasontsteking?)? Kan ik iets doen
waardoor haar (de blaas) veerkracht verhoogt en is er een link naar een ander
gebied in het lichaam dat een effect kan hebben op de blaas en hoe dan?’
Dat laatste ‘en hoe dan’ is een leuke want hier worden we
soms als behandelaar uitgenodigd om lekker en gezellig een eigen interpretatie
te geven waarvan de waarheid niet alleen zoek is maar een totaal nieuwe
dimensie wordt gecreëerd waarin magie en ‘verwacht het onverwachte’ helemaal
los gaan. Het is zeer moeilijk om voor een patiënt te achterhalen wat we juist
gedaan hebben, zonder enige vorm van medische kennis, laat staan het dan nog
over te brengen naar de huisarts of specialist. Elke ‘vrije’ interpretatie van
de osteopaat op hoe de klacht is ontstaan is potentieel munitie voor de
tegenstanders.
Waar we sterk in zijn als osteopaat is de (medische)
wetenschap inzetten om bepaalde technieken en de daar bijhorende resultaten te
verklaren. Verder moet het niet gaan naar mijn bescheiden mening. Wat betreft
de softskills die we hanteren als therapeut en het hoe en waar inzetten ervan
is volledig overgeleverd aan de interpretatie van de osteopaat. Daar hoeven we
ons ook niet bescheiden voor op te stellen want daarvoor komen de patiënten
naar ons.
Dus, hoe werkt dat, osteopathie?
Een mens, die kennis heeft van anatomie, fysiologie,
neurologie, psychologie en energetische systemen, ziet een ander mens
met een bepaalde klacht. Door de klacht te zien in haar context en het
ook zo te behandelen, wordt het holistisch aangepakt (voilà het is er uit hét
woord). De patiënt krijgt (letterlijk en figuurlijk) een inzicht van wat er in
het lichaam gebeurt en met een éénmalige of mogelijks enkele ondersteunende
behandelingen lukt het de patiënt om zelf te herstellen/versterken.
Het zelfherstelmechanisme of genezingsproces en/of Leven en/of
Breath of Life en/of homeostasis en/of homeodynamica en/of the Architect…..is
in elk biologisch organisme aanwezig op deze planeet. In osteopathie oa, wordt
daar beroep op gedaan.
Begrijp je?